Buraczany cham

Pogoda skiepściła się na całej linii. Od kilku dni leje i jest zimno. Zaczęła się prawdziwa jesień z całą jej szpetotą. Najgorszy jednak jest barak słońca, który jak zwykle bardzo źle wpływa na moją psychikę. Smuteczki i beznadzieja to standard o tej porze roku! I tu cieszę się, że czas płynie.

Na domiar złego...

Wczoraj, w  drodze powrotnej z pracy  do domu dopadł mnie deszcz, a właściwie tak lunęło, że zanim dotarłam do przystanku autobusowego, to przemokłam do suchej nitki!
Przystanek dla tego autobusu był końcowym, ale i początkowym. Kiedy więc podjechał i wszyscy wysiedli, ja - zziębnięta i przemoczona - wsiadłam. Zostałam jednak w sposób chamski i bezpardonowy wyrzucona z autobusu, i nie pomogły prośby ani tłumaczenia.
Cham buraczany, oderwany od pługa wykrzyczał mi w twarz, że teraz to on ma 20 min. przerwy, które należą się mu" jak psu kiełbasa", i nikt nie będzie mu przeszkadzał! 
Osłupiałam! Wyszłam, a on zamknął za mną drzwi. Marzłam te 20 min. zastanawiając się cały czas nad tym, w czym  miałbym mu przeszkadzać?!
Nikczemność ludzka nie zna granic!