Tu i Tam

 Tu

Spać, spać

Przespać życie

Tu w niebycie

Tu zimno, tu ponuro

Tu ciemne, gęste chmury

Tu depresja

Tu objadanie się

Tu smutek i presja

Tu złość i zawiść i nuda

Tu pogodowe cuda

Tu bieda materialna

Tu zapaść intelektualna

Tu samotność i starość

Tam

Kreacja i życie

Tam nigdy w niebycie

Tam radość i miłość

Tam niekłamana czułość

Tam miło

Tam uprzejmie

Tam ciężar z serca słońce zdejmie

Tam lekko, bez mozołu

Tam praca i relaks pospołu

Tam świeżość w jedzeniu

Tam świeżość w spojrzeniu

Tam młodość i siła

Tam zachwyt co chwila

z arch.

Letni deszcz

 Wsłuchaj się w letni deszcz

On zbiera rozsypane myśli

Uspokaja niepokorne serca

To męski pierwiastek

Nasienie, które przenika w głąb ziemi

Wyrywa ze snu uśpione życie

W jednostajnym rytmie

Nuci melodię tworzenia

Rozkoszą napełnia wyschnięte łono

Przynosi ulgę letniej udręce

I zmywa ciężar trudnego dnia

Pozwala odpocząć..

z arch.

Rzecz najzupełniej pewna

 

Atut kobiety

 Powiadają, że jest to atut kobiety

A ja nie zgadzam się z tym, niestety

Przez pryzmat tego cię postrzegają

Świadectwo jedno ci wystawiają

Młodość przemija, wszystko wiotczeje

Każda część ciała nam się starzeje

Na starość wiszą ogromne gruchy

Niczym zużyte stare poduchy

Doceńcie zatem to co tam macie

Nie tkwijcie w starym paradygmacie

Bo całość jest piękna i wyjątkowa

I ta okazała i ta zaczątkowa

Jeśli niebo istnieje, to ja tam chcę..

 

Wielkanocny koszyczek

 Siedzą w nim jajeczka sercem malowane

Znak naszego życia , zwycięstwa nad szatanem

Kiełbasa, wędlina, a nawet ptactwo

Zapewnia zdrowie, płodność i bogactwo

Chleb symbolizuje Jezusa Chrystusa

A sól nas oczyszcza i chroni od zepsucia

Zielony bukszpan, bazie prosto z wody

To znak budzącej się do życia przyrody..

Wielkanocny Pacierz

 Nie umiem być srebrnym aniołem -

ni gorejącym krzakiem -

tyle Zmartwychwstań już przeszło -

a serce mam byle jakie

Tyle procesji z dzwonami -

tyle już Alleluja -

a moja świętość dziurawa

na ćwiartce włoska się buja.

Wiatr gra mi na kościach mych psalmy 

jak na koślawej fujarce -

żeby choć papież spojrzał 

na mnie - przez białe swe palce.

Żeby choć Matka Boska

przez chmur zabite wciąż deski -

uśmiech mi Swój zesłała

jak ptaszka we mgle niebieskiej.

I wiem, gdy łzę swoją trzymam

jak złoty kamyk z procy -

zrozumie mnie mały Baranek

Z najcichszej Wielkiej Nocy.

Pyszczek położy na ręku

sumienia wywróci podszewkę -

serca mojego ocali

czerwoną chorągiewkę.

                                                           Ks. Jan Twardowski

W zamęcie trwam

 

Żabka

 Skacze beztrosko po kwitnącej łące

Wiosną jej uczucia są zawsze gorące

Kumka rechocze, partnera szuka

W błocie się tapla ta zielona sztuka

Trochę frywolna i zmanierowana

Szkoda, że ląduje w brzuchu bociana

Wierzba Joanna

 Wierzba Joanna to stara panna

Stoi w ogrodzie, w słońcu i chłodzie

Deszcz na nią pada

Wiatr w jej ramiona swe moce składa

Jej rosochate po zimie afro

W pięknym zakątku robi wręcz afront

Chciałaby wiosną pójść do fryzjera

I przyciąć się krótko, na super bankiera

Czy to możliwe?

Nie bardzo wierzę

Urok swój utraci

W tym całym bankierze

W Achrymowcach

 W Achrymowcach - na szczęście 

Chodzą jeszcze w gumowcach

Wieś przepełniona obfitością zieleni

Cudownymi kolorami tęczy się mieni

Drewniane domy 

Tak zwane siedliska

A w nich pochylone 

Stare Ludziska

Święte kapliczki

Wspaniałe widoki

Dzięki ci Panie, że istnieją - jeszcze 

TAKIE tego świata uroki

Antidotum

Otwórz szeroko wrota milczenia

Odkryj pokłady ciszy

Wsłuchaj się sercem w swoje marzenia

I zrozum, co piszą poeci

Unikaj głośnych i napastliwych

Oni są udręką ducha

Szum spokojnego morza, powiew skrzydeł anioła

To miłości twojego ucha

Płaczące myśli ukołysz 

Duszę od krzyku uwolnij

Nie pędź tak

Zastanów się, zwolnij..

Boli mnie dusza

 

Cyraneczka

Mała kaczuszka cyraneczką zwana

Wiosny jest zwiastunem obok bociana

Gnieździ się na bagnach, skrzydła rozpościera

Owady , skorupiaki tonami pożera

Jej piękna szata, czarnobrązowa

Nie jakaś pstrokata czy kolorowa

Jest ozdobiona lusterkiem zielonym

A w drugiej połowie już granatowym

Podróże lubi

Światowa istota

Najbardziej jednak kocha

Nasze polskie błota

 

 z archiwum