Translate

czwartek, 22 sierpnia 2013

Pożółkła fotografia...


Drewniana ławeczka jak kości pogrzebanych
 -Mocno spróchniała i na wpół rozsypana....

Wiatr nuci cichutko swoją dla nich kołysankę
A drzewa szepczą o chwilach nasączonych blaskiem.

Już nie usłyszą śpiewu ptaków o poranku
Nie poczują ciepła promieni słońca o świcie
Ani zapachu sosnowego lasu po wiosennym deszczu
Nie dojrzą lekkości spadających liści jesienią....

Spokój, wieczny spokój.

Wspominam chwile dobre
I uśmiecham się do Ciebie...
A fotografia na której jesteśmy
Bardzo już pożółkła.

                                                  Mama Maminka                                                                                                                       

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz