wycieczka

Tydzień był okrutnie ciężki - pracowity i stresujący.
 Stałe napięcie i niepokój jakie towarzyszą mi od pewnego (dłuższego) czasu wypompowują ze mnie całą dobrą energię, wprowadzają chaos i mają ogromny wpływ na moje możliwości intelektualne. Uwsteczniam się, i to bardzo. Widzę to. Staram się jednak i robię co mogę, ale nie jest dobrze. Najgorsze są zaburzenia pamięci - to martwi mnie najbardziej... :/

Dzisiaj, w ramach "psychoterapii", wybrałam się na wycieczkę po najbliższej okolicy.
Dzień był piękny. Niebo nieco zachmurzone, ale nie padało i...nie wiało. Wsiadłam więc na mojego "mercedesa klasy A" i pomknęłam w łąki zielone, czując niesamowitą radość i wiatr we włosach. Było cu-do-wnie! Oczywiście bez aparatu się nie obyło :)

A oto mój "mercedes" ;)))

I łąki zielone, które tak uwielbiam...drugą miłością jest las, ale lasu dziś nie będzie :)))

Niektóre zdjęcia są smutne bo przez całą trasę drażniła się ze mną chmura - o! taka właśnie:

Trasa była bardzo urozmaicona. Tu np. relikt czasów minionych, który stoi zapomniany, nikomu niepotrzebny i psuje piękny krajobraz. Nie wiem, czy  kiedykolwiek jeszcze będzie wykorzystany.

Były też perełki... :))

Tu zatrzymałam się na dłużej i stałam jak zaczarowana...

Zapach świeżo skoszonej trawy, od dzieciństwa, działa na mnie jak narkotyk. Wycisza, uspokaja i przywołuje wspomnienia. Dobre wspomnienia.

No i powoli zbliżamy się do celu mojej wycieczki :)

Na tym zdjęciu Gdynia w oddali

I Zatoka...

Byłam sama i było mi naprawdę dobrze. Po pewnym czasie dołączył jednak jakiś facet, z aparatem fotograficznym, którego obiektyw miał wielkość lufy armatniej. Zawstydzona moim "pikusiem" wsiadłam na rower i odjechałam...ale w drodze powrotnej i tak strzeliłam jeszcze kilka fotek!

Po powrocie, przed wejściem do domu, czekał na mnie taki oto jegomość, pilnujący dzielnie mojego obuwia

:))