11 marca

Wróciłam od weterynarza.

Droga powrotna wcale niedługa i na wskroś znana, a ja zabłądziłam.

Zawieszona w przestrzeni miedzy blokami, stałam bezrozumnie zalana łzami.

Straciłam poczucie czasu i miejsca. Trwało to jakiś moment , ale dokładnie nie wiem ile..

Jedenasty marca. Kolejna smutna data do zapamiętania.

Odszedł Dżekuś.

 

To był charakterny piesek, umiał zawalczyć i postawić na swoim - jak to spaniel.

Przy tym bardzo mądry, przyjazny i uroczy, taki kochany. Mój towarzysz.

To on często wybierał trasę spacerów i prowadził, jak prawdziwy facet. Niezłomny.

Najbardziej kochał leśne ostępy i łąki. Tam był w swoim żywiole, tam mógł przebywać godzinami, bo to przecież myśliwy był. 

Po przeprowadzce do bloku zaczął chorować i powoli marnieć. Ostatni rok jego życia był dość dramatyczny, z różnymi zabiegami, mnóstwem leków. Dzisiaj nastąpił kres jego ziemskiej drogi. Odszedł za tęczowy most .. ogromny smutek, żal i łzy.😢

Będę tęsknić, bardzo!